Nú veit ég barasta ekki hvad ég á ad gera. Ég maetti í tíma ádan hjá kennaranum sem var veik í sex vikur bara til ad finna út ad nú er hún komin á sjúkrahús og verdur tar naestu tvaer vikurnar. Eftir tann tíma eru svo bara tvaer vikur eftir af önninni tannig ad ég sé ekki ad tetta námskeid verdi tekid gilt, tad bara getur ekki verid. Ég vorkenni henni virkilega, tad er ekkert gaman ad vera veik og turfa á sjúkrahús (og ef sagan um hundsbitid er sönn, tá faer hún enn meiri samúd frá mér), en tetta var bara tad námskeid sem hafdi mest einingavaegi og tar sem einingarnar mínar voru bara 10 (á íslenskan maelikvarda - fyrir utan týskukúrsa sem telja ekki neitt) í upphafi tá er tetta ekki alveg tad sem ég turfti. En tad verdur tá bara ad hafa tad.

Svo er ég í fýlu út í tölvurnar hérna, fyrst tarf ég alltaf ad slá lykilordid inn minnst fjórum sinnum ádur en ég kemst á netid og svo slökkva taer alltaf á tengingunni alveg óforvarindis tegar ég er í midri setningu og verd ad hefja allt ferlid upp á nýtt.

Annars svona í gledilegri fréttum, mitt í allri rigningu, tölvuvandraedum og veikindum, tá er einhver strákur búinn ad hengja upp auglýsingar í öllum straetóskýlum í nágrenninu ad lýsa eftir stelpu sem hann hitti á laugardaginn og vill hitta aftur. Ekki nóg med ad hann sé med útlitslýsingu á henni, heldur hefur hann skrifad upp samtal teirra tetta kvöld (sem var reyndar frekar stutt). Mér finnst tetta virkilega saett, en veit ad ef ég vaeri tessi stelpa myndi ég örugglega ekki svara til baka.

Og meira af fótbolta, tá horfdi ég á Tjódverja tapa fyrir Tékkum á stóru tjaldi í baenum. Teir voru miklu betri meiri hlutann af leiknum og sídari hálfleik finnst mér ad teir hefdu átt ad fá verdlaun fyrir ad skora ekki - midad vid faerin var tad erfidara en ad skora. Og Sonja, velkomin heim og fótbolti er víst skemmtilegur (tó ad sýningin í lokin sé oft gód líka) :-) Ég spillti til daemis Catharinu, hún var med mér í baenum og hafdi engan áhuga á fótbolta en fannst tilhlýdlegt ad horfa á Tjódverja spila fyrst hun vaeri skiptinemi hérna. Eftir ad leikurinn var búinn lýsti hún tví yfir ad hana hefdi aldrei grunad ad tad vaeri svona gaman ad horfa á fótbolta og tad sé eitthvad sem hún turfi ad fara ad gera af alvöru.

Svo fá pabbi og mamma audvitad hamingjuóskir med tad ad í dag eru komin 27 ár sídan tau giftu sig (hugsa sér hvad tíminn lídur hratt).

Og ég lofa tví ad ég haetti brádum ad taka svona próf ...

Apathy, well I can say your lucky, in some ways.
You see Apathy is no emotion, basically you
don't care. But that does not make you a bad
person. Some of my friends are apathetic and I
love them, but it wouldn't hurt to care a
little more. Trust me life hurts, most people
who are apathetic do it cause they were hurt.
But don't worry, life is pain, its also
pleasure. Good luck. (please vote)


What Emotion Dominates you?
brought to you by Quizilla

... eda ekki, verd reyndar ad vidurkenna ad ég tók tetta tvísvar eftir ad hafa séd ad tetta var eina saedkikkid (mig vantar íslenskt ord yfir tetta - hlidarsparkid?) sem ég kannadist vid.

Who's Your Movie Sidekick? Find out @ She's Crafty