Ég er hrædd um að ég hafi hugsanlega orðið mér úti um nýtt ör áðan. Var að taka mat út úr ofninum og tókst einhvern veginn að snerta efri brún brennheitrar, innanverðrar ofnhurðarinnar með handarbakinu. Þrátt fyrir að hafa strax látið buna ískalt vatn á handarbakið (af hverju gerir maður það annars?) þá er þar nú rauðfjólublár flekkur sem mig logsvíður í og upphleypt rönd hefur nú þegar myndast. Ojæja, í versta falli fölnar það með tímanum, allavegana er það reynslan - nefnilega ekki í fyrsta skipti sem ég brenni mig á svona skaðræðisgrip.
Og núna er verið að búa til nýja ríkisstjórn, ég er alveg ískyggilega skoðanalaus í þessu öllu. Var samt að vonast eftir meiri sirkus í kringum þetta allt saman. Þrátt fyrir vandann með að gera upp hug minn fyrir kosningarnar þá tók ég samt virkan þátt í þeim, var nefnilega að telja atkvæði í Reykjavík suður. Úlla var í skipulagningu og fékk mig, Unu, Ingu, Gunnhildi og Bigga í talninguna. Það var virkilega gaman og mikil stemning og vel gert við okkur, sérstaklega var samt fyndið að vera í innsigluðum sal þar sem var búið að líma fyrir alla glugga og setja planka fyrir allar dyr og hlekkja hurðirnar saman að utan. Við máttum ekki taka símana með okkur inn og vorum því alveg sambandslaus við umheiminn frá sjö til tíu á meðan fyrri hluti atkvæða var talinn (og það var orðið mjög loftlaust þegar innsiglin voru svo rofið klukkan tíu). Við vorum í þeim hóp sem fór yfir atkvæði sem höfðu verið grófflokkuð og athuguðum hvort að bunkarnir væru ekki allir með sama flokknum kjörnum og tíndum út vafaatkvæði. Ég sá að mestu um að skoða seðla merkta Frjálslynda flokknum og Íslandshreyfingunni og var hissa á þeim fjölda atkvæða sem þeir flokkar hlutu, en fjallið með atkvæðum greiddum Sjálfstæðisflokknum var óhugnanlega stórt í samanburði og voru þrír í því að fara í gegnum þau atkvæði og andvörpuðu sumir sáran yfir því magni. Una öðlaðist svo fimmtán mínútur (eða að minnsta kosti fimm) af frægð þegar hún sást greinilega á hægri hönd þess sem las upp atkvæðin í sjónvarpinu.
föstudagur, maí 18, 2007
fimmtudagur, maí 10, 2007
ugla sat á kvisti
Þó að Kalli og Kobbi sómi sér vel efst á blogginu þá ætla ég að láta þá detta aðeins neðar á síðuna. Ég á nefnilega í svolitlum vanda, vanda sem ég held að hluti þjóðarinnar deili með mér - það verður kosið til Alþingis eftir tvo daga og ég veit ekki hvað ég ætla að kjósa og ekki út af því að ég geti ekki valið á milli tveggja flokka, heldur vegna þess að mig langar ekki til að kjósa neitt af því sem er í boði.
Ég hef kynnt mér flokkana sem í boði eru og skoðað stefnumálin og í raun skiptast flokkarnir í tvennt - stjórnina sem lofar öllu fögru og gerir mikið úr öllu sem hún hefur komið til leiðar og stjórnarandstöðuna sem rakkar allt niður sem stjórnin hefur gert og lofar öllu enn fegra - bara ef þeir komast að kjötkötlunum. Allir flokkar lofa því auknu fjármagni í hitt og þetta OG ætla flestir að lækka skattana líka án þess að gera grein fyrir hvaðan allir þessir peningar eiga að koma - því ef þetta væri svona auðvelt af hverju er ekki búið að gera það fyrir löngu?
Málið er að ég er ekki hlynnt ríkisstjórninni, finnst hafa verið of mikil spilling og tækifærisbúskapur hjá henni. Ég hef reyndar ákveðna samúð með Framsóknarflokknum - aðallega vegna þess að honum er kennt um allt þessa dagana á meðan Sjálfstæðisflokkurinn er einhverra hluta stikkfrír, en ég vil þá samt ekki í næstu ríkisstjórn - held að það sé kominn tími á breytingar. Hins vegar held ég að stjórnarandstöðuflokkarnir yrðu ekki mikið skárri, allir flokkar virðast bara vilja skara eld að sinni köku og miðað við hvernig stjórnarandstaðan hegðar sér stundum þá virðast margir þar vera betri í því að mótmæla og elta skoðanakannanir en að koma einhverju gáfulegu að.
Það sem ég sakna samt mest úr kosningabaráttunni er að enginn virðist hugsa til lengri framtíðar en fram yfir kosningar. Enginn sem hefur sett fram skýra stefnu um hvað sé Íslandi og íslensku þjóðfélagi fyrir bestu til langs tíma litið. Engar umræður um hvar Ísland verði statt eftir 5 ár, 10 ár, 15 ár í samfélagi þjóðanna. Nánast ekkert er talað um nánara Evrópusamstarf sem er, að ég held, ákvörðun sem þarf að taka fyrr en síðar. Samfylkingin hefur reyndar aðild að ESB á stefnuskrá sinni en reynir að tala sem minnst um það vegna þess að það gæti kostað hana atkvæði. Því á meðan allir hrósa EES-samningnum og segja hann það besta sem fyrir Ísland hefur komið en hins vegar eru fáir sem vilja ganga í ESB vegna þess að það myndi eyðileggja sjálfstæði Íslendinga. Þar með gleymist það að á meðan Ísland er í EES verður það að taka upp allar reglugerðir frá ESB án þess að hafa neitt um það að segja.
Eftir að hafa gefist upp á flokkunum ákvað ég að velja flokk til að kjósa eftir fólkinu sem er í efstu fimm sætum hans, sumsé persónu en ekki flokk. Með þessari aðferð hefði ég getað hugsað mér að kjósa tvo flokka í Reykjavík norður, en þar sem ég bý sunnan Hringbrautarinnar gengur það víst ekki upp.
Því er ég farin að hallast að því að skila auðu, en finnst það einhvern veginn vera vanvirðing við kosningaréttinn, þannig að ég enda eflaust á því að gera ugla sat á kvisti - nema að ég fái hugljómun á næstu tveimur sólarhringum.
******************
Vildi óska að það væri jafnauðvelt að átta sig á pólitík og júróvisjón - en þetta er lagið sem mér finnst flottast þar:
Ég hef kynnt mér flokkana sem í boði eru og skoðað stefnumálin og í raun skiptast flokkarnir í tvennt - stjórnina sem lofar öllu fögru og gerir mikið úr öllu sem hún hefur komið til leiðar og stjórnarandstöðuna sem rakkar allt niður sem stjórnin hefur gert og lofar öllu enn fegra - bara ef þeir komast að kjötkötlunum. Allir flokkar lofa því auknu fjármagni í hitt og þetta OG ætla flestir að lækka skattana líka án þess að gera grein fyrir hvaðan allir þessir peningar eiga að koma - því ef þetta væri svona auðvelt af hverju er ekki búið að gera það fyrir löngu?
Málið er að ég er ekki hlynnt ríkisstjórninni, finnst hafa verið of mikil spilling og tækifærisbúskapur hjá henni. Ég hef reyndar ákveðna samúð með Framsóknarflokknum - aðallega vegna þess að honum er kennt um allt þessa dagana á meðan Sjálfstæðisflokkurinn er einhverra hluta stikkfrír, en ég vil þá samt ekki í næstu ríkisstjórn - held að það sé kominn tími á breytingar. Hins vegar held ég að stjórnarandstöðuflokkarnir yrðu ekki mikið skárri, allir flokkar virðast bara vilja skara eld að sinni köku og miðað við hvernig stjórnarandstaðan hegðar sér stundum þá virðast margir þar vera betri í því að mótmæla og elta skoðanakannanir en að koma einhverju gáfulegu að.
Það sem ég sakna samt mest úr kosningabaráttunni er að enginn virðist hugsa til lengri framtíðar en fram yfir kosningar. Enginn sem hefur sett fram skýra stefnu um hvað sé Íslandi og íslensku þjóðfélagi fyrir bestu til langs tíma litið. Engar umræður um hvar Ísland verði statt eftir 5 ár, 10 ár, 15 ár í samfélagi þjóðanna. Nánast ekkert er talað um nánara Evrópusamstarf sem er, að ég held, ákvörðun sem þarf að taka fyrr en síðar. Samfylkingin hefur reyndar aðild að ESB á stefnuskrá sinni en reynir að tala sem minnst um það vegna þess að það gæti kostað hana atkvæði. Því á meðan allir hrósa EES-samningnum og segja hann það besta sem fyrir Ísland hefur komið en hins vegar eru fáir sem vilja ganga í ESB vegna þess að það myndi eyðileggja sjálfstæði Íslendinga. Þar með gleymist það að á meðan Ísland er í EES verður það að taka upp allar reglugerðir frá ESB án þess að hafa neitt um það að segja.
Eftir að hafa gefist upp á flokkunum ákvað ég að velja flokk til að kjósa eftir fólkinu sem er í efstu fimm sætum hans, sumsé persónu en ekki flokk. Með þessari aðferð hefði ég getað hugsað mér að kjósa tvo flokka í Reykjavík norður, en þar sem ég bý sunnan Hringbrautarinnar gengur það víst ekki upp.
Því er ég farin að hallast að því að skila auðu, en finnst það einhvern veginn vera vanvirðing við kosningaréttinn, þannig að ég enda eflaust á því að gera ugla sat á kvisti - nema að ég fái hugljómun á næstu tveimur sólarhringum.
******************
Vildi óska að það væri jafnauðvelt að átta sig á pólitík og júróvisjón - en þetta er lagið sem mér finnst flottast þar:
Gerast áskrifandi að:
Færslur (Atom)